اشتباه نکنید، این تیتره ترکی نیست، انجیلیسیه.

 

http://www.guardian.co.uk/world/interactive/2009/jan/03/israelandthepalestinians

 

چه‌قدر مسخره است که همیشه یه‌سری که زورشون می‌رسه، زورشون رو به یه سری که زورشون نمی‌رسه می‌رسونن.
البته این رسوندن زور، مثل رسوندن اسلحه، یا آذوقه یا آب یا حتی رسوندن سر جلسه‌ی امتحان نیستا...
تازه یه‌جورایی برعکس هم هست.

من نمی‌دونم چرا بهش می‌گن قانون جنگل!؟ این که دقیقا قانون خود ماست که!؟ این که تو شهر و روستا و وسط تمدن خیلی بیشتر از جنگل اتفاق می‌افته!؟
یه وقتایی با حرف و رای و یارگیری، آخرش‌هم اگر نشد به زور سرنیزه.

می‌گن جنگ هیچی رو مشخص نمی‌کنه. می‌گن دعوا و خون و خون‌ریزی هیچ‌کس رو به نتیجه نمی‌رسونه.

من خیلی موافق نیستم.
به نظر من ممکنه یه سری چیزها رو مشخص نکنه، به نظرم ممکنه تو بلند مدت نتیجه‌ی دلخواهی نده، ولی یه‌چیزهایی رو خوب مشخص می‌کنه. یه چیزایی که اصلا قشنگ نیست. یه‌چیزایی که معمولا اونایی که مظلومن و اونایی که معتقدند که «الملک لا یبقی مع الظلم» خیلی خوششون نمی‌آد.

این رو که شنیدم، خیلی کیف کردم.
هم جمله‌اش قشنگ بود، هم یه‌جورایی حرف دل من بود:

War does not determine who is right,
only who is left.
(Bertrand Russell)